محور دهدشت ، کلایه یکی از مرگ بار ترین جاده های استان و شهرستان کهگیلویه است و بخاطرعرض کم جاده، کيفيت پايين جاده، ضعف موارد ايمنی و عدم رعايت اصول راهنمايی و رانندگی از عوامل مهم در بروز تصادفات در اين جاده به شمار می رود. جاده‌ها شریان‌های حیاتی حمل‌ونقل هستند. مسیرهای جاده‌ای و امکانات آنها نقش مهمی در توسعه و رشد اقتصادی ایفا می‌کنند و منافع اجتماعی مهمی را با خود به همراه می‌آورند. از سوی دیگر، جاده‌هایی که رسیدگی به آنها ضعیف است، موجب اخلال در حمل‌ونقل می‌شوند و به‌ویژه بر هزینه‌های خودروها می‌افزایند، نرخ تصادفات جاده‌ای و هزینه‌های جانی و مالی مرتبط با آن را افزایش می‌دهد، و انزوا، فقر، فقدان بهداشت و بی‌سوادی را در جوامع روستایی شدت می‌بخشد. برای دهدشتی ها سال‌هاست «هفته ای بدون مرگ» در جاده‌های برون شهری به یک رویا تبدیل شده و کمتر کسی را در این منطقه می‌توان یافت که عزیزی و یا آشنایی را در تصادفات جاده‌ای از دست نداده باشد جاده‌های دهدشت این روزها بوی مرگ می‌دهند و کمتر روزی است که خبری از تصادفات جاده‌ای منتشر نشود ، در کمتر از یکسال گذشته، چندین حادثه در جاده‌های کهگیلویه رخ داده که ده‌ها کشته و مصدوم بر جا گذاشته است تصادف‌های وحشتناک انگار پایان ندارد و هر از گاهی شاهد تصادف های خونینی در جاده های دهدشت هستیم که باعث داغدار شدن بسیاری از خانواده ها می شود در شهر دهدشت جاده‌ای به نام جاده مرگ وجود دارد (محور دهدشت-طولیان-کلایه)که بسیار خطرناک و مرگبار است. ما ساکنین اطراف این جاده نظاره گر هستیم هر هفته حوادثی مرگبار در این جاده رخ می‌دهد و دیدن خودروهای واژگون و آسیب دیده در این محور برای ما ساکنین امری عادی شده است. از دید ما روستانشین های ساکن در کنار این جاده نبود شانه سازی ، نبود علایم راهنمایی و رانندگی و ساخت نادرست و اشکالات مهندسی موجود در این محور از مهم ترین دلایل مرگبار بودن این مسیر است. حال باید دید مسئولین در قبال حوادث متعدد جاده مرگ عکس العملشان چیست و یا کشته شدن غم انگیز جوانان مظلوم را در پرونده قطور تلفات رانندگی در جاده مرگ بایگانی و به روزمرگی های دائمی بسنده می کنند؟ باتوجه به چندتصادف منجر به فوت جوانان در این جاده مرگ ، نباید همه چیز را با یک همدردی پایان یافته تلقی کرد. آنها که در این گونه سانحه ها از میان ما رفته اند هرگز باز‌ نخواهند گشت ولی می شود با ریشه یابی این حادثه و تصادفات قبل، مانع از تکرار وقایع مشابه در آینده شد یا به حداقل ممکن رساند. تاکی این مردم شریف بایدشاهد پرپر شدن اعضای خانواده، فامیل، دوست و همشهری و هموطن خود در این جاده باشند؟ حتما باید برای مسئولین یا فرزندان انها تصادف یا اتفاقی در این محور بیفتد تا این جاده مشکلش حل شود؟ آیا این مردم صاحب ژن برتر نیستند، که نه تنها از مشکلات بیکاری و اقتصادی خدماتی و بهداشتی رنج میبرند از جاده و... هم تحمل کنند؟ منتظریم تا ببینیم نهادهای مربوطه آیا حرکتی در این خصوص از خود نشان خواهند داد یا این که ترجیح خواهند داد کشته شدن غم انگیز جوانان مظلوم را در پرونده قطور تخلفات رانندگی در جاده مرگ بایگانی و به روزمرگی های دائمی بسنده کنند؟! پس ان الله لایغیر مابقوم حتی یغیر ما بانفسهم خداوند سرنوشت هیچ قوم و ملتی را عوض نمیکند مگر به دستان خودشان... امین بیرقدار